Πρόσφατα δημοσιεύθηκε η απόφαση της ολομελείας του ΑΠ 2/2003. Η ολομέλεια του ανώτατου ακυρωτικού κλήθηκε, μετά από παραπομπή με την ΑΠ (Τμ.Α) 335/2001, να κρίνει δύο βασικά ζητήματα α) αν οι αλλοδαπές εταιρείες που έχουν εγκαταστήσει γραφεία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Α.Ν 89/1967 διέπονται ως προς την ικανότητα δικαίου αυτών, από το δίκαιο της έδρας που αναγράφεται στο καταστατικό τους ή από το δίκαιο της πραγματικής τους έδρας και β) αν η εφαρμογή του άρθρου 10 ΑΚ ως προς τη νομιμότητα της συστάσεως της εταιρείας και την ικανότητα δικαίου κρίνεται με βάση την πραγματική ή καταστατική έδρας της.

Η κατάργηση του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού μονοπωλίου και δραστηριοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον τομέα των ηλεκτρονικών μέσων ενημερώσεως, αποτέλεσμα της μεταβολή των τεχνικών δεδομένων στον τομέα της οπτικοακουστικής επικοινωνίας και του αιτήματος για κατοχύρωση του πλουραλισμού των πηγών πληροφόρησης, συντελέσθηκε στις χώρες της Δ. Ευρώπης ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, αρχής γενομένης με τη λήξη του ραδιοτηλεοπτικού μονοπωλίου της RAI κατόπιν αποφάσεως του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας.

Τόσο η κοινοτική όσο και η εθνική έννομη τάξη η οποία έχει προσαρμοσθεί στην κοινοτική ορίζουν ότι το καταστατικό της ανωνύμου εταιρείας πρέπει να προβλέπει υποχρεωτικώς τα του ύψους και του τρόπου καταβολής του κεφαλαίου.